یکی از جدی‌ترین مشکلات حوزه سینمای کودک و نوجوان را می‌بایست موضوع فیلمسازانی خواند که علی العموم از نسل‌های گذشته هستند، فیلمسازانی که شناخت حداقی‌شان از دنیای کودکان را باید اصلی‌ترین معضل آنان در پرداخت به موضوع و ساخت فیلم در حوزه کودک-نوجوان دانست.
به گزارش گروه فرهنگ و هنر مجله خبری؛ حسام‌الدین افروز در خصوص سینمای کودک و نوجوان و حمایت بنیاد سینمایی فارابی از آن اینگونه نوشت: «چتر حمایتی فارابی از آثار کودک و نوجوان، گسترده‌تر می‌شود»، این جمله را نه تنها کلیدی‌ترین بلکه می‌بایست بارزترین نیاز مبرم سینمای کودک و نوجوان دانست که در نشست هماهنگی سی‌وپنجمین جشنواره بین‌المللی فیلم‌های کودکان و نوجوانان و در حضور نماینده شهرداری اصفهان مهدی جوادی مدیرعامل بنیاد فارابی به آن تاکید بسیار داشت.
موضوع مهمی که در عین سنگینی بار تکلیف فارابی، از بین بردن خلاء آن، می‌تواند ما و علاقه‌مندان به هنر هفتم و مشخصاً دغدغه‌مندان مسئله اکران را به آینده سینمای کودک امیدوار کند، البته اگر دغدغه‌مند و آینده‌نگر بمانند.
علاقه‌مندانی که کام خویش به طعم جذاب فیلم‌های کودک دهه 60 و 70 شیرین کردند و مدت‌هاست منتظر فرا رسیدن سال‌های دوری هستند که سالیان بسیاری‌ست، حتی مقطعی هم دوباره تجربه‌اش نکرده‌اند تا به‌واسطه‌اش بتوانند به جان خود و فرزندان‌شان خوراک فرهنگی جذابی بچشانند.
به دنبال ایجاد چتر حمایتی، انتظار مطلوبیت وضعیت اکران به‌ویژه در آثار سینمای کودک و نوجوان می‌رود. سینمایی که بیش از جوانان، خانواده‌ها را مخاطب اصلی خود می‌بیند. بنابراین گستره چتر حمایتی و مجله خبریمه‌ریزی و تسهیل‌گری در راستای ایجاد رغبت خانواده‌ها برای حضور در سالن‌های سینما و تماشای فیلم‌های گونه کودک از مهم‌ترین زیرشاخه‌های این چتر حمایتی به‌شمار می‌رود.
اما بدون تردید به ظن و اعتراف بسیاری از سینماگران، فیلمنامه خوب و منسجم، مقدمه موفقیت و چابکی سینمای مورد نظر می‌تواند باشد تا از پس یک فیلمنامه مطلوب به فیلم خوب و در ادامه اکران مناسب یک اثر سینمایی برسیم. گرچه مسئله اکران زوایای پیدا و پنهان خود را دارد که پرداخت به آن‌ها مجال دیگری می‌طلبد، اما آنچه روشن و مبرهن است به موجودیت یک فیلمنامه منسجم باز می‌گردد. فیلمنامه‌ای که در هر گونه‌ای از شاخه‌های متعدد سینما از جمله کودک و نوجوان، نیازمند شناخت کافی و وافی نگارنده از موضوع اصلی است که در سینمای کودک، لازمه‌اش به شناخت کودکان نسل جدید و متعلقات و مطالبات‌شان بازمی‌گردد.
فیلمنامه مبتنی بر شناخت و پژوهش، درست آن دغدغه سینمای‌ست که دبیر سی‌وپنجمین جشنواره بین‌المللی فیلم‌های کودکان و نوجوانان در نشست چند روز گذشته خود با نماینده شهرداری اصفهان از فقدان آن پرده برداشت، آنجا که از بین 20 فیلمنامه ارسال شده، حتی پنج تعداد از آن‌ها هم موفق به جلب نظر شورای فیلمنامه فارابی و متر و معیار مورد نظر آنان نشده‌اند.
گذشته از مسائلی که در حد اشاره صحبت از آن‌ها به میان رفت، یکی دیگر از جدی‌ترین مشکلات حوزه سینمای کودک و نوجوان را می‌بایست موضوع فیلمسازانی خواند که علی العموم از نسل‌های گذشته هستند، فیلمسازانی که شناخت حداقی‌شان از دنیای کودکان را باید اصلی‌ترین معضل آنان در پرداخت به موضوع و ساخت فیلم در حوزه کودک-نوجوان دانست.
گرچه شاید با استناد به فیلم‌هایی چون پدر آن دیگری به کارگردانی زنده‌یاد یدالله صمدی یا خورشید مجید مجیدی اوضاع برای فیلم‌های درباره کودک بهتر باشد، اما در زمینه فیلم‌های برای کودک شاید بعضا فیلمی با اقبال نسبی مواجه بوده است، اما اوضاع اصلا مناسب نیست، بنابراین با امید به التزام عملی در چتر حمایتی عنوان شده، انتظار می‌رود سینمای کودک و نوجوان به‌طور تدریجی و گام‌به‌گام شرایط بهتری پیدا کند.
آیا این خبر مفید بود؟
1
0
نتیجه بر اساس 1 رای موافق و 0 رای مخالف
